The Guru Is Dead

Deze blog gaat echter niet over de onthullingen van deze misstanden, ook al is het een belangrijk onderdeel van de teloorgang van de machtsstructuren van het traditionele Tibetaanse boeddhisme, waar de goeroe stevig aan de top van de piramide staat als opperste leider en spirituele inspiratie. Net zoals de katholieke priesters die zijn ontmaskerd vanwege hun seksuele misbruik en die het geloof van katholieken over de hele wereld hebben geschokt, heeft de val van de Tibetaans-boeddhistische goeroes het geloof van veel boeddhisten over de hele wereld, inclusief mij, op de proef gesteld. Maar er is een spiritueel pad voorwaarts zonder de hogepriesters en oosterse goeroes, een pad dat steunt op methoden en niet op associatie met goeroes.

Deze blog gaat niet eens over de enorme machtsongelijkheid tussen goeroes en studenten die sekten hebben gecreëerd en de omstandigheden voor vreselijk misbruik en misbruik van die macht, hoewel die machtsongelijkheid een goede reden is waarom de goeroe zou moeten sterven (metaforisch gesproken). Deze blog gaat niet eens over de corruptie van fondsen door de Guru en de luxe die zij vaak achten op grond van hun (vaak geërfde) rol. Dit hoort er echter allemaal bij en anderen behandelen deze kwesties met moed en waardigheid en er worden nu boeken over deze onderwerpen geschreven.

Mijn voormalige goeroe (ja, ik was een toegewijde) is niet uit de kast gehaald als misbruiker, behalve in een verslag van een non-vriend van mij die me vertelde dat onze goeroe haar met zijn zware houten mala in het gezicht had geslagen en dat ook vaak bij anderen had gedaan. vrouwen ook. Dat was voor mij de laatste druppel. Ik had genoeg van de boeddhistische apologeten die leefden van de hypnotiserende waanvoorstelling dat de goeroe niets verkeerds kan doen, en verhalen als deze werden vaak gezien als een zegen voor de persoon die geslagen werd, in plaats van als de misdaad waarvoor het gerapporteerd had moeten worden.

Ik verliet dat religieuze instituut om mensen de verbazingwekkende methoden te leren die ik had geleerd, wat de geboorte vormde van De Weg van Meditatie. Ik ben erg dankbaar dat ik van mijn leraren heb geleerd en ik zou hier graag een onderscheid willen maken tussen leraren en goeroes. Spirituele leraren zijn onschatbare houders van kennis die hun wijsheid overbrengen om studenten de methoden te geven om mentaal en emotioneel lijden te overwinnen en een toestand van gezondheid, vreugde en inzichtelijke wijsheid te bereiken. Ze zijn van onschatbare waarde en verdienen ons grootste respect, maar geen blind vertrouwen. Gooi uw vermogens niet weg omdat u redelijk bent, alleen maar door iemand toegewijd te volgen.

Mijn leraar zou het ook niet leuk vinden als mensen met hun dagelijkse problemen naar hem toe kwamen. Het feit dat iemand een bepaalde methode van spirituele training kent en heeft geactualiseerd, betekent niet dat hij alles over alles weet of zelfs overal goed in is. Het feit dat iemand in diepe concentratiemeditatie kan zitten, betekent niet dat hij weet hoe hij een bedrijf moet runnen, familierelaties moet beheren of zelfs maar kan koken. Het zijn niet de alziende wijze mannen waarvan mensen denken dat ze zijn.

Ik dacht vaak dat ik, toen ik de kleinzielige politiek en het gekibbel van het boeddhistische centrum waar ik zes jaar lang woonde, ervoer, dat als al deze toegewijden elkaar op dezelfde manier zouden aanbidden als ze de Guru aanbaden, deze plek echt een verlichte gemeenschap zou zijn.

De echte bron van kracht, liefde en wijsheid komt niet van de Guru of van het zitten aan hun voeten en bidt voor verlossing, genezing of verlichting. De echte bron van kracht komt uit het hart en de geest van ieder mens. Een onaangeboord reservoir van vrede, liefde en diep inzicht en de sleutel om dat potentieel te ontsluiten is meditatie. De mysteries van het bewustzijn beginnen nog maar net begrepen te worden en het grenzeloze potentieel van de mens begint zich te realiseren. Om het individu volledig te bekrachtigen, moeten we de externe Boeddha doden (het beroemde Zen-gezegde) en de echte Boeddha binnenin vinden.

Spirituele leraren zijn ook mensen. Het zijn geen avatars of perfecte menselijke wezens of geïncarneerde Boeddha’s. Ze laten scheten, maken fouten en hebben ook slechte dagen, net als de rest van ons. Het zien van mensen als onfeilbaar en perfect is een veilige manier om onnodige machtsongelijkheid te creëren die rijp is voor misbruik, om het individu te ontkrachten van zijn eigen waarheid en de blauwdruk voor een sekte.

De praktijk van het aangaan van een goeroerelatie is door de goeroe misbruikt, misbruikt door charlatans, heeft toegewijden ontkracht van hun eigen bron van wijsheid, ondermijnde het vertrouwen van toegewijden en creëerde talloze sekten en bevorderde de cultusmentaliteit. Is het echt de moeite waard om een ​​Guru te hebben als er andere, veel veiligere en effectievere methoden zijn voor spirituele transformatie, in lijn met de moderne waarden van individualiteit en gelijkheid?

Ik besef dat ik met dit artikel veel mensen zal beledigen. Voor toegewijden zeggen dat de goeroe dood is, is hetzelfde als tegen christenen zeggen dat Jezus maar een gewone man was. Maar ik schrijf dit voor mijn eigen zelfexpressie, om anderen te helpen die verward zijn over de rol van de Guru en om een ​​alternatief te bieden.

Net als de film Kumare, waarin een gemiddelde man zich voordeed als een goeroe door mensen te vertellen dat de goeroe in hen zat, maar dat mensen hem nog steeds aanbaden als een sekteleider. Het lijkt bij de mens ingebakken om te verafgoden en te volgen, maar misschien kunnen we daar voorbij komen, evolueren en elkaar echt als gelijken versterken en ondersteunen. Ook ik ben gezien als een goeroe, hoezeer ik ook benadruk dat ik slechts een leraar en een spirituele vriend ben die het pad bewandelt samen met iedereen die ik lesgeef. Het lijkt er ook op dat mensen gewoon geen andere manier weten dan te verafgoden, of dat ze kwaliteiten projecteren die er simpelweg niet zijn, of dat het in hen is geconditioneerd door de spirituele traditie die ze volgen.

Concluderend is de Guru dood omdat we hem allemaal nodig hebben om te sterven. We moeten voorbijgaan aan verouderde machtssystemen die onevenwichtige hiërarchieën in stand houden. Om volledig in staat te zijn om de overvloedige innerlijke hulpbronnen te vinden die we allemaal hebben en niet afgeleid te worden door de persoonlijkheidsculten van de Guru. Dood de Guru en ontdek dat de Guru altijd in ons allemaal zal voortleven, niet in één persoon of één groep, maar in alle mensen.

Als het Zen-gezegde luidt: “Als je de Boeddha op straat ziet, dood hem dan!” Ik zou willen zeggen: als je een goeroe op straat ziet, buig dan niet, schud hem als gelijke de hand. Je kunt van ze leren, maar ze ook leren. Iedereen kan leraar zijn en iedereen heeft iets te bieden.

De echte kracht is spirituele kennis, samen met de methoden die werken om lijden te overwinnen en het evenwicht, de vrede en de latente wijsheid in iedereen te vinden. Vertrouw niet op anderen om uw geest en hart te transformeren. Vertrouw op uw eigen ijverige inspanningen om dit te verwezenlijken. Leer van leraren en onthoud dat het grootste respect dat je je spirituele leraar kunt geven niet bestaat uit het aanbidden van hen als goden of als volmaakte menselijke wezens, maar door in praktijk te brengen wat zij hebben geleerd en de wijsheid die je hebt geleerd volledig te belichamen.